پُر کردن دندان

پُر کردن دندان چیست؟

برای درمان پوسیدگی دندان، دندانپزشک ابتدا قسمت پوسیده دندان را برداشته و سپس ناحیه‌ای از دندان که مواد پوسیده در آن قرار داشتند را “پُر” می‌کند. پُر کردن دندان همچنین برای ترمیم دندان‌های ترک خورده یا شکسته و دندان‌هایی که به دلیل استفاده نادرست (مانند جویدن ناخن یا دندان قروچه) ساییده شده‌اند، استفاده می‌شوند.

مراحل پر کردن دندان چیست؟

در اولین مرحله: دندانپزشک از یک بی‌حسی موضعی برای بی‌حس کردن ناحیه اطراف دندان مورد نظر استفاده می‌کند. سپس، از مته، ابزار سایش هوا یا لیزر برای برداشتن قسمت پوسیده استفاده می‌شود. انتخاب ابزار به سطح راحتی، آموزش و سرمایه‌گذاری فردی دندانپزشک در تجهیزات خاص و همچنین محل و وسعت پوسیدگی بستگی دارد.

در مرحله بعد: دندانپزشک با بررسی یا آزمایش ناحیه، تعیین می‌کند که آیا تمام پوسیدگی‌ها برداشته شده‌اند یا خیر. پس از برداشتن پوسیدگی، دندانپزشک با تمیز کردن حفره دندان از باکتری‌ها و بقایا، فضای مورد نظر برای پرکردگی را آماده می‌کند. اگر پوسیدگی نزدیک به ریشه باشد، دندانپزشک ممکن است ابتدا یک لایه از جنس یونومر شیشه‌ای، رزین کامپوزیت یا مواد دیگر را برای محافظت از عصب قرار دهد. به طور کلی، پس از پر کردن محل دندان، دندانپزشک آن را پرداخت و صیقل می‌دهد.

چندین مرحله اضافی برای پرکردگی‌های همرنگ دندان لازم است که به شرح زیر است.

1. پس از اینکه دندانپزشک پوسیدگی را برداشته و ناحیه را تمیز کرد، ماده همرنگ دندان به صورت لایه لایه اعمال می‌شود.
2. سپس، یک نور مخصوص برای “سخت کردن” یا سفت کردن هر لایه اعمال می‌شود.
3. هنگامی که فرآیند چند لایه کامل شد، دندانپزشک ماده کامپوزیت را به شکل مورد نظر شکل می‌دهد، هرگونه مواد اضافی را برش می‌دهد و ترمیم نهایی را صیقل می‌دهد.

</

انواع مواد پر کردن دندان چیست؟

امروزه چندین ماده پر کردن دندان در دسترس است. دندان‌ها را می‌توان با طلا، چینی، آمالگام نقره (که شامل جیوه مخلوط با نقره، قلع، روی و مس است) یا مواد پلاستیکی همرنگ دندان پر کرد که به آن‌ها پرکردگی‌های کامپوزیت رزین نیز گفته می‌شود. همچنین ماده‌ای وجود دارد که حاوی ذرات شیشه است و به عنوان یونومر شیشه شناخته می‌شود. این ماده به روش‌های مشابهی با پرکردگی‌های کامپوزیت رزین استفاده می‌شود.

محل و وسعت پوسیدگی، هزینه مواد پرکردگی، پوشش بیمه شما و توصیه دندانپزشک شما به تعیین نوع مناسب پرکردگی برای شما تعیین کننده است.

پرکردگی‌های طلا

مزایای پرکردگی‌های طلا:

• دوام: حداقل 10 تا 15 سال و معمولاً بیشتر دوام می‌آورد؛ خورده نمی‌شود.
• استحکام: می‌تواند در برابر نیروهای جویدن مقاومت کند.
• زیبایی شناسی: برخی از بیماران طلا را نسبت به پرکردگی‌های آمالگام نقره از نظر زیبایی‌شناختی خوشایندتر می‌دانند.

معایب پرکردگی‌های طلا:

• هزینه: هزینه پرکردگی‌های طلا بیشتر از سایر مواد است؛ تا 10 برابر بیشتر از هزینه پرکردگی‌های آمالگام نقره.
• مراجعات اضافی به مطب: برای قرار دادن آن حداقل به دو مراجعه به مطب نیاز دارد.
• شوک گالوانیک: قرار دادن یک پرکردگی طلا بلافاصله در کنار یک پرکردگی آمالگام نقره ممکن است باعث ایجاد درد شدید (شوک گالوانیک) شود. برهمکنش بین فلزات و بزاق باعث ایجاد جریان الکتریکی می‌شود. با این حال، این اتفاق به ندرت رخ می‌دهد.
• زیبایی شناسی: اکثر بیماران پرکردگی‌های “رنگ فلزی” را دوست ندارند و پرکردگی‌هایی را ترجیح می‌دهند که با بقیه دندان‌ها مطابقت داشته باشند.

پرکردگی‌های نقره (آمالگام)

مزایای پرکردگی‌های نقره:

• دوام: پرکردگی‌های نقره حداقل 10 تا 15 سال دوام می‌آورند و معمولاً از پرکردگی‌های کامپوزیت (همرنگ دندان) ماندگارتر هستند.
• استحکام: می‌تواند در برابر نیروهای جویدن مقاومت کند.
• هزینه: ممکن است ارزان‌تر از پرکردگی‌های کامپوزیت باشد.

معایب پرکردگی‌های نقره:

• زیبایی‌شناسی ضعیف: پرکردگی‌های نقره با رنگ دندان‌های طبیعی مطابقت ندارند.
• تخریب ساختار بیشتر دندان: اغلب لازم است قسمت‌های سالم دندان برای ایجاد فضایی به اندازه کافی بزرگ برای قرار دادن پرکردگی آمالگام برداشته شود.
• تغییر رنگ: پرکردگی‌های آمالگام می‌توانند باعث ایجاد رنگ خاکستری در ساختار اطراف دندان شوند.
• ترک‌ها و شکستگی‌ها: اگرچه همه دندان‌ها در حضور مایعات گرم و سرد منبسط و منقبض می‌شوند که در نهایت می‌تواند باعث ترک خوردگی یا شکستگی دندان شود، اما ماده آمالگام – در مقایسه با سایر مواد پرکردگی – ممکن است دچار انبساط و انقباض بیشتری شود و منجر به افزایش احتمال ترک خوردگی و شکستگی شود.
• واکنش‌های آلرژیک: حدود 1 درصد از افراد به جیوه موجود در ترمیم‌های آمالگام حساسیت دارند.
• جیوه آزاد شده: جیوه موجود در آمالگام مقادیر کمی بخار جیوه آزاد می‌کند که می‌تواند استنشاق و توسط ریه‌ها جذب شود. قرار گرفتن در معرض سطوح بالای بخار جیوه با اثرات نامطلوب در مغز و کلیه‌ها همراه است. مطالعات هیچ ارتباطی بین پرکردگی‌های آمالگام و مشکلات سلامتی پیدا نکرده‌اند و سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) آن‌ها را برای بزرگسالان و کودکان بالای 6 سال بی‌خطر می‌داند.

کامپوزیت‌های همرنگ دندان

مزایای کامپوزیت‌ها:

• زیبایی‌شناسی: سایه/رنگ پرکردگی‌های کامپوزیت را می‌توان با رنگ دندان‌های موجود نزدیک کرد. کامپوزیت‌ها به ویژه برای استفاده در دندان‌های جلویی یا قسمت‌های قابل مشاهده دندان‌ها بسیار مناسب هستند.
• چسبندگی به ساختار دندان: پرکردگی‌های کامپوزیت به صورت میکرومکانیکی به ساختار دندان متصل می‌شوند و پشتیبانی بیشتری را فراهم می‌کنند.
• تنوع کاربرد: علاوه بر استفاده به عنوان ماده پرکننده برای پوسیدگی، از پرکردگی‌های کامپوزیت همچنین می‌توان برای ترمیم دندان‌های تراشیده شده، شکسته یا ساییده شده استفاده کرد.
• حفظ ساختار دندان: گاهی اوقات در مقایسه با پرکردگی‌های آمالگام، برای برداشتن پوسیدگی و آماده‌سازی برای پرکردگی، نیاز به برداشتن ساختار دندان کمتری است.

معایب کامپوزیت‌ها:

• کمبود دوام: پرکردگی‌های کامپوزیت زودتر از پرکردگی‌های آمالگام فرسوده می‌شوند (حداقل پنج سال دوام می‌آورند در مقایسه با حداقل 10 تا 15 سال برای آمالگام). علاوه بر این، ممکن است به اندازه پرکردگی‌های آمالگام در برابر فشار جویدن دوام نیاورند، به ویژه اگر برای حفره‌های بزرگ استفاده شوند.
• زمان آماده سازی بیشتر: به دلیل فرآیند اعمال ماده کامپوزیت، قرار دادن این پرکردگی‌ها می‌تواند تا 20 دقیقه بیشتر از پرکردگی‌های آمالگام طول بکشد.
• مراجعات اضافی: اگر از کامپوزیت‌ها برای اینلی یا آنلی استفاده شود، ممکن است بیش از یک مراجعه به مطب لازم باشد.
• تراشیدن: بسته به محل، مواد کامپوزیت ممکن است از دندان جدا شوند.
• هزینه: هزینه پرکردگی‌های کامپوزیت ممکن است تا دو برابر هزینه پرکردگی‌های آمالگام باشد.

علاوه بر پرکردگی‌های کامپوزیت رزین همرنگ دندان، دو نوع پرکردگی همرنگ دندان دیگر نیز وجود دارد – سرامیک و یونومر شیشه.

انواع دیگر پرکردگی

سرامیک:

این پرکردگی‌ها معمولاً از چینی ساخته می‌شوند و در مقایسه با مواد رزین کامپوزیت در برابر لکه مقاوم‌تر هستند. این ماده معمولاً بیش از 15 سال دوام می‌آورد و می‌تواند به اندازه طلا هزینه داشته باشد.

یونومر شیشه:

یونومر شیشه از اکریلیک و نوع خاصی از ماده شیشه ساخته شده است. این ماده معمولاً برای پرکردگی‌های زیر خط لثه و برای پر کردن های کودکان (هنوز نیاز به مته است) استفاده می‌شود. یونومرهای شیشه فلوراید آزاد می‌کنند که می‌تواند به محافظت از دندان در برابر پوسیدگی بیشتر کمک کند. با این حال، این ماده ضعیف‌تر از رزین کامپوزیت است و بیشتر مستعد سایش و شکستگی است. یونومر شیشه معمولاً پنج سال یا کمتر دوام می‌آورد و هزینه آن با رزین کامپوزیت قابل مقایسه است. جدیدترین آن‌ها عمر مفید حتی بهتری دارند و در صورت قرارگیری در مناطق مناسب، با کامپوزیت‌ها برابر هستند.

پرکردگی‌های غیر مستقیم چیست؟

پر کردن های غیر مستقیم مشابه پرکردگی‌های کامپوزیت یا همرنگ دندان هستند، با این تفاوت که آن‌ها در آزمایشگاه دندانپزشکی ساخته می‌شوند و قبل از قرارگیری به دو مراجعه نیاز دارند. زمانی از پرکردگی‌های غیر مستقیم استفاده می‌شود که ساختار دندان برای حمایت از یک پرکردگی کافی نباشد، اما آسیب به دندان به حدی شدید نیست که نیاز به روکش داشته باشد.

در طول اولین مراجعه، پوسیدگی یا پرکردگی قدیمی برداشته می‌شود. یک قالب برای ثبت شکل دندان در حال ترمیم و دندان‌های اطراف آن گرفته می‌شود. قالب به آزمایشگاه دندانپزشکی ارسال می‌شود تا پرکردگی غیر مستقیم را بسازد. یک پرکردگی موقت برای محافظت از دندان در حالی که ترمیم در حال ساخته شدن است، قرار داده می‌شود. در طول ویزیت دوم، پرکردگی موقت برداشته می‌شود و دندانپزشک تناسب ترمیم غیر مستقیم را بررسی می‌کند. در صورتی که تناسب قابل قبول باشد، به طور دائمی در جای خود سیمان می‌شود.

دو نوع پر کردن غیر مستقیم دندان وجود دارد – اینلی‌ و آنلی‌.

• اینلی‌ها شبیه به پرکردگی‌ها هستند اما کل کار در داخل کاسپ‌ها (برجستگی‌ها) روی سطح جویدنی دندان قرار دارد.
• آنلی‌ها گسترده‌تر از اینلی‌ها هستند و یک یا چند کاسپ را پوشش می‌دهند. آنلی‌ها گاهی اوقات روکش‌های جزئی نیز نامیده می‌شوند.

اینلی‌ها و آنلی‌ها بادوام‌تر هستند و بسیار طولانی‌تر از پرکردگی‌های سنتی دوام می‌آورند – تا 30 سال. آن‌ها می‌توانند از رزین کامپوزیت همرنگ دندان، چینی یا طلا ساخته شوند. یک آنلی می‌تواند برای محافظت از دندان ضعیف شده استفاده شود زیرا می‌تواند سطح جویدن بالا را بپوشاند و نیروهای اطراف دندان را مانند یک روکش توزیع کند.

نوع دیگری از اینلی و آنلی – اینلی‌های مستقیم و آنلی‌های مستقیم – فرآیندها و روش‌های مشابهی را مانند غیر مستقیم دنبال می‌کنند، اما مستقیم در دهان ساخته می‌شوند و می‌توانند در یک ویزیت قرار گیرند. نوع اینلی یا آنلی مورد استفاده به میزان ساختار دندان سالم باقی‌مانده و در نظر گرفتن هرگونه نگرانی زیبایی‌شناختی بستگی دارد.

پرکردگی موقت چیست و چرا به آن نیاز دارم؟

از پرکردگی‌های موقت در شرایط زیر استفاده می‌شود:

• برای پرکردگی‌هایی که به بیش از یک ویزیت نیاز دارند – به عنوان مثال، قبل از قرار دادن پرکردگی‌های طلا و برای برخی از روش‌های پرکردگی (به نام پرکردگی‌های غیر مستقیم) که از مواد کامپوزیت استفاده می‌کنند.
• پس از عصب کشی (درمان ریشه)
• برای آرام کردن عصب دندان در صورتی که پالپ تحریک شده باشد.
• در صورت نیاز به درمان دندانپزشکی اورژانسی (مانند درمان دندان درد)

پر کردن های موقت دقیقاً همان چیزی هستند که نامیده می‌شوند؛ آن‌ها برای ماندگاری طولانی مدت در نظر گرفته نشده‌اند. آن‌ها معمولاً ظرف یک ماه می‌افتند، می‌شکنند یا فرسوده می‌شوند. حتماً با دندانپزشک خود تماس بگیرید تا پرکردگی موقت را با یک پرکردگی دائمی جایگزین کنید. در غیر این صورت، ممکن است دندان عفونی شود یا عوارض دیگری ایجاد شود.

آیا پرکردگی‌های آمالگام (نقره) بی‌خطر هستند؟

در طی چند سال گذشته، نگرانی‌هایی در مورد پر کردن های نقره‌ای دندان، که به آن‌ها پرکردگی‌های آمالگام نیز گفته می‌شود، مطرح شده است. از آنجایی که این پرکردگی‌ها حاوی ماده سمی جیوه هستند، برخی افراد معتقدند که آن‌ها مسئول ایجاد تعدادی از بیماری‌ها از جمله اوتیسم، بیماری آلزایمر و مولتیپل اسکلروزیس هستند.

انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA)، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) و بسیاری از آژانس‌های بهداشت عمومی می‌گویند هیچ مدرکی دال بر اینکه پرکردگی‌های دندان باعث آسیب به مصرف‌کنندگان می‌شود وجود ندارد. علل اوتیسم، بیماری آلزایمر و مولتیپل اسکلروزیس ناشناخته باقی مانده است. علاوه بر این، هیچ مدرک علمی محکمی برای تأیید این ادعا وجود ندارد که اگر فردی پرکردگی‌های آمالگام خود را بردارد، از این بیماری‌ها یا هر بیماری دیگری بهبود می‌یابد.

اگرچه آمالگام‌ها حاوی جیوه هستند، اما هنگامی که با فلزات دیگری مانند نقره، مس، قلع و روی مخلوط می‌شوند، آلیاژی پایدار تشکیل می‌دهند که دندانپزشکان بیش از 100 سال است که از آن برای پر کردن و حفظ صدها میلیون دندان پوسیده استفاده می‌کنند.

در ژوئن 2008، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) اعلام کرد: “آمالگام‌های دندانپزشکی حاوی جیوه هستند که ممکن است اثرات نوروتوکسیک بر سیستم عصبی کودکان در حال رشد و جنین داشته باشد.”

و موارد بیشتری وجود دارد. طبق گفته FDA: “زنان باردار و افرادی که ممکن است شرایط سلامتی داشته باشند که باعث حساسیت بیشتر آن‌ها به قرار گرفتن در معرض جیوه می‌شود، از جمله افرادی که دارای سطوح بالای بار زیستی جیوه هستند، نباید از مراجعه به دندانپزشک خودداری کنند، بلکه باید با پزشک خود در مورد گزینه‌ها مشورت کنند.”

این تغییرات در پاسخ به شکایتی که توسط گروه‌های مصرف‌کننده و افرادی که نگران قرار گرفتن در معرض جیوه هستند، مطرح شده است، انجام می‌شود. برای حل و فصل این دعوی، سازمان غذا و داروی آمریکا موافقت کرد که وب‌سایت خود را به‌روزرسانی کند.

چگونه از دندان‌های پر شده مراقبت کنم؟

برای حفظ پرکردگی‌ها، باید بهداشت دهان و دندان خوبی داشته باشید – به طور مرتب برای تمیز کردن به دندانپزشک مراجعه کنید، با استفاده از خمیردندان فلوراید مسواک بزنید، نخ دندان بکشید و حداقل یک بار در روز از دهانشویه ضد باکتری استفاده کنید.

اگر دندانپزشک شما مشکوک است که ممکن است پرکردگی ترک خورده باشد یا “نشت” داشته باشد (هنگامی که کناره‌های پرکردگی محکم به دندان متصل نباشند، این امر باعث می‌شود که بقایا و بزاق بین پرکردگی و دندان نفوذ کنند که می‌تواند منجر به پوسیدگی شود)، آن‌ها برای ارزیابی وضعیت از اشعه ایکس استفاده خواهند کرد.

اگر دندان شما بسیار حساس است، اگر لبه تیزی احساس می‌کنید، اگر متوجه ترک در پرکردگی شدید یا اگر قسمتی از پرکردگی از بین رفته است، با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

مشکلات مربوط به پر کردن دندان

درد و حساسیت دندان:

حساسیت دندان پس از قرار دادن پرکردگی نسبتاً شایع است. ممکن است دندان به فشار، هوا، غذاهای شیرین یا دما حساس باشد. معمولاً حساسیت به طور خود به خود ظرف چند هفته برطرف می‌شود. در طول این مدت، از مواردی که باعث حساسیت می‌شوند اجتناب کنید. معمولاً به مسکن نیاز نیست.

اگر حساسیت ظرف دو تا چهار هفته فروکش نکرد یا اگر دندان شما بسیار حساس است، با دندانپزشک خود تماس بگیرید. ممکن است از شما بخواهند که از خمیردندان ضد حساسیت استفاده کنید، ممکن است ماده ضد حساسیت را روی دندان اعمال کنند یا ممکن است درمان ریشه (عصب کشی) را پیشنهاد دهند.

درد اطراف پرکردگی‌ها نیز می‌تواند رخ دهد. اگر هنگام گاز گرفتن احساس درد می‌کنید، ممکن است پرکردگی در حال تداخل با گاز گرفتن شما باشد. شما باید به دندانپزشک خود مراجعه کنید و پرکردگی را مجدداً شکل دهید. اگر هنگام تماس دندان‌هایتان احساس درد می‌کنید، احتمالاً این درد ناشی از تماس دو سطح فلزی مختلف است (به عنوان مثال، آمالگام نقره در یک دندان تازه پر شده و روکش طلا روی دندان دیگری که با آن تماس پیدا می‌کند). این درد باید ظرف مدت کوتاهی برطرف شود.

اگر پوسیدگی بسیار عمیق یا نزدیک به پالپ دندان باشد، ممکن است “درد دندان“ را تجربه کنید. دندان درد ممکن است نشان دهد که این بافت دیگر سالم نیست. در این صورت، ممکن است عصب کشی لازم باشد.

درد ارجاعی

گاهی اوقات افراد چیزی را تجربه می‌کنند که به عنوان درد دندان ارجاعی شناخته می‌شود – درد یا حساسیت در دندان‌های دیگر علاوه بر دندانی که پر شده است. در این نوع درد خاص، احتمالاً مشکلی در دندان‌های شما وجود ندارد. دندان پر شده به سادگی “سیگنال‌های درد” دریافتی را به دندان‌های دیگر منتقل می‌کند. این درد باید طی 1 تا 2 هفته به طور خود به خود کاهش یابد.

آلرژی به پرکردگی

واکنش‌های آلرژیک به پرکردگی‌های آمالگام یا نقره‌ای نادر هستند. طبق گفته انجمن دندانپزشکی آمریکا (ADA)، کمتر از 100 مورد تاکنون گزارش شده است. در این موارد نادر، تصور می‌شود که جیوه یا یکی از فلزات استفاده شده در ترمیم آمالگام باعث ایجاد پاسخ آلرژیک می‌شود. علائم آلرژی به آمالگام مشابه علائمی است که در یک آلرژی پوستی معمولی تجربه می‌شود و شامل بثورات پوستی و خارش است. بیمارانی که از آلرژی به آمالگام رنج می‌برند، معمولاً سابقه پزشکی یا خانوادگی آلرژی به فلزات دارند. پس از تأیید آلرژی، می‌توان از مواد ترمیمی دیگری استفاده کرد.

تخریب پرکردگی‌ها

فشار مداوم ناشی از جویدن، دندان قروچه یا فشار دندان به دندان می‌تواند باعث ساییدگی، تراشیدگی یا ترک خوردگی پرکردگی‌های دندان شود. اگرچه ممکن است متوجه نشوید که پرکردگی در حال فرسودگی است، اما دندانپزشک شما می‌تواند ضعف‌های آن‌ها را در طول معاینات منظم شناسایی کند.

اگر مهر و موم بین مینای دندان و پرکردگی از بین برود، ذرات غذا و باکتری‌های ایجادکننده پوسیدگی می‌توانند وارد فضای زیر پرکردگی شوند. سپس شما در معرض خطر ایجاد پوسیدگی اضافی در آن دندان قرار می‌گیرید. پوسیدگی که درمان نشده باقی می‌ماند می‌تواند پیشرفت کند و باعث عفونت پالپ دندان و احتمالاً ایجاد آبسه دندان شود.

اگر پرکردن بزرگ باشد یا پوسیدگی عود کننده گسترده باشد، ممکن است ساختار دندان باقی‌مانده برای حمایت از یک پرکردگی جایگزین کافی نباشد. در این موارد، ممکن است دندانپزشک نیاز به جایگزینی پرکردگی با روکش داشته باشد.

پرکردگی‌های جدیدی که می‌افتند و از حفره دندان خارج می شوند، ممکن است نتیجه آماده‌سازی نادرست حفره، آلودگی قبل از قرار دادن پرکردگی یا شکستگی پرکردگی ناشی از ضربه یا فشار جویدن باشد. ترمیم‌های قدیمی‌تر معمولاً به دلیل پوسیدگی یا شکستگی دندان باقی‌مانده از بین می‌روند.